Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Age, inquies, ista parva sunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Si longus, levis dictata sunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Videsne quam sit magna dissensio? Duo Reges: constructio interrete. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. At multis se probavit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod

reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. An eiusdem modi? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Respondeat totidem verbis. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Esse enim, nisi eris, non potes. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Iis igitur est difficilius

satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Sed plane dicit quod intellegit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.