Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Erit enim mecum, si tecum erit. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Suo genere perveniant ad extremum; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Obsecro, inquit,

Torquate, haec dicit Epicurus? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Duo Reges: constructio interrete. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Summae mihi videtur inscitiae. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Praeclare hoc quidem. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento

cavere ut ageretur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. At enim sequor utilitatem. Rationis enim perfectio est virtus; Pauca mutat vel plura sane;