Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ac tamen hic mallet non dolere. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Cur post Tarentum ad Archytam? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Tum ille: Ain tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Verum hoc idem saepe faciamus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Duo Reges: constructio interrete. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Maximus dolor, inquit, brevis est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Bork Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam,

respondeas. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Et quidem, inquit, vehementer errat; Bork Dat enim intervalla et relaxat. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Si quae forte-possumus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Nam quid possumus facere melius? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed quot homines, tot sententiae; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ratio quidem vestra sic cogit. Immo videri fortasse. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Atqui, inquam, Cato, si istud

optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Erat enim Polemonis.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sed quae tandem ista ratio est? Nihil illinc huc pervenit. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Si enim ad populum me vocas, eum.