Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quaerimus enim finem bonorum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Duo Reges: constructio interrete. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Hos contra singulos dici est melius.

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Hoc non est positum in nostra actione. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et nemo nimium beatus est; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sit enim idem caecus, debilis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. At

iste non dolendi status non vocatur voluptas. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Memini vero, inquam; Dat enim intervalla et relaxat. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.

Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere? At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quid de Platone aut de Democrito loquar? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Beatus autem esse in maximarum rerum timore

nemo potest. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quo tandem modo? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Bork