Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Sed ego in hoc resisto; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Efficiens dici potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sumenda potius quam expetenda. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qui est in parvis malis. At iam decimum annum in spelunca iacet. Dici enim nihil potest verius. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Sumenda potius quam expetenda. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Esse enim, nisi eris, non potes. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Minime vero, inquit ille, consentit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Dat enim intervalla et relaxat. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse

arbitrantur.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Rationis enim perfectio est virtus; Que Manilium, ab iisque M. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duo Reges: constructio interrete. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sint ista Graecorum;

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Hos contra singulos dici est melius. Quorum altera prosunt, nocent altera.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Dat enim intervalla et relaxat. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;