Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare conare, quaeso. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae duo sunt, unum facit. Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Si quae forte-possumus. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non potes, nisi retexueris illa. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quid nunc honeste dicit? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Philosophi

autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Nam quid possumus facere melius? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Eaedem res maneant alio modo. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Simus igitur contenti his. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Quo modo autem philosophus loquitur? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? An hoc usque quaque, aliter in vita? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Sunt enim quasi

prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.