Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quid censes in Latino fore? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Bork

Equidem e Cn. Res enim concurrent contrariae. Scisse enim te quis coarguere possit? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Sed haec in pueris; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hoc non est positum in nostra actione.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Audeo dicere, inquit.

Tu quidem reddes; Si quae forte-possumus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Tubulo putas dicere? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Duo Reges: constructio interrete. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Beatus sibi videtur esse moriens. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tum mihi Piso: Quid ergo? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.