Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Duo Reges: constructio interrete. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Suo genere perveniant ad extremum; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur

inter nos agemusque communiter. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Sed ad bona praeterita redeamus. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Idem adhuc; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Zenonem roges;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed haec omittamus; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Murenam te accusante defenderem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ergo ita: non

posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nos commodius agimus.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Bork Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae sequuntur igitur? Non potes, nisi retexueris illa. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Si enim ad populum me vocas, eum.

Quae sequuntur igitur? At iam decimum annum in spelunca iacet. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.