Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quorum altera prosunt, nocent altera.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Primum divisit ineleganter; Facillimum id quidem est, inquam. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Neutrum vero, inquit ille. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Quid vero?

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quod idem cum vestri

faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nihil illinc huc pervenit. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Si longus, levis dictata sunt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Velut ego nunc moveor. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Hoc non est positum in nostra actione. Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;