Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Hoc non est positum in nostra actione. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Duo Reges: constructio interrete. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Certe non potest. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Dat enim intervalla et relaxat. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Iam in altera philosophiae parte. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria

est mortuus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nos commodius agimus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quis est tam dissimile homini.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quid me istud rogas? A mene tu? Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Sedulo, inquam, faciam.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Non est igitur voluptas bonum. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet

ipsos cognoscimus. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Bonum valitudo: miser morbus. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quare conare, quaeso. Recte, inquit, intellegis. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?