Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non dividere, sed frangere. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Minime vero, inquit ille, consentit. Quae contraria sunt his, malane? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sed quot homines, tot sententiae;

Haec dicuntur inconstantissime. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. De hominibus dici non necesse est.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quasi

vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Sin aliud quid voles, postea. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Cur haec eadem Democritus? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quonam modo? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Habent enim et bene longam et satis litigiosam

disputationem.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Ut aliquid scire se gaudeant?