Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sed quot homines, tot sententiae; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Num quid tale Democritus? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Sed ego in hoc resisto; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Hos contra singulos dici est melius.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quid de Pythagora?

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quodsi ipsam honestatem undique

pertectam atque absolutam. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Quis istum dolorem timet? Iam enim adesse poterit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae duo sunt, unum facit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ergo, inquit, tibi Q. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Summae mihi videtur inscitiae. Qua ex

cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. De vacuitate doloris eadem sententia erit.