Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nemo igitur esse beatus potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Res enim concurrent contrariae.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Duo Reges: constructio interrete. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Beatus sibi videtur esse moriens. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

ALIO MODO. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Frater et T. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Sumenda potius quam expetenda. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Itaque ab his ordiamur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nam de isto magna dissensio est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non est igitur summum malum dolor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quis est tam dissimile homini.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Perge porro; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.