A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Sint modo partes vitae beatae. Quid, quod res alia tota est? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ergo, inquit, tibi Q. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Bonum patria: miserum exilium. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Duo Reges: constructio interrete. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Confecta res esset.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Urgent tamen et nihil remittunt. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil

sciat? Cyrenaici quidem non recusant; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Torquatus, is qui consul cum Cn. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Ne discipulum abducam, times. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Bork Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Cur tantas

regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Ita credo. Bork Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Dat enim intervalla et relaxat. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.