Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Rationis enim perfectio est virtus;

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Minime vero istorum quidem, inquit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Efficiens dici potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ita prorsus, inquam; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Omnis enim est natura diligens sui. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Ne discipulum abducam, times. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Haec dicuntur inconstantissime. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Qui est in parvis malis. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Tubulo putas dicere? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Miserum hominem! Si dolor

summum malum est, dici aliter non potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nihil ad rem! Ne sit sane; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Hoc non est positum in nostra actione. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Facete M. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed ego in hoc resisto; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore,

frangi, succumbere. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quorum altera prosunt, nocent altera.