Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quod quidem nobis non saepe contingit. Quid adiuvas? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duo Reges: constructio interrete. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Bork Sed haec omittamus; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nunc vides, quid faciat. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Bonum patria: miserum exilium. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Primum divisit ineleganter; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Neutrum vero, inquit ille. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nos cum te, M. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Te ipsum, dignissimum

maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Et nemo nimium beatus est; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Eaedem res maneant alio modo.

Sed fortuna fortis; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Perge porro; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Bork Sed plane dicit quod intellegit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Ostendit pedes et pectus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Ut aliquid scire se gaudeant? Ille incendat? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Sed quae tandem ista ratio est? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Restatis igitur vos; Avaritiamne minuis?

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Universa enim

illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Bork An hoc usque quaque, aliter in vita? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?