Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duo Reges: constructio interrete. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nos cum te, M. Laboro autem non sine causa; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Itaque contra est, ac dicitis; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nemo igitur esse beatus potest. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Hoc non est positum in nostra actione. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nulla erit controversia. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quippe: habes enim a rhetoribus; Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Si quae forte-possumus. Sed ad bona praeterita redeamus. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se

acupenserem maenae non anteponere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quis istum dolorem timet? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quis hoc dicit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.