Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Id mihi magnum videtur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Maximus dolor, inquit, brevis est. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Venit ad extremum; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Ecce aliud simile dissimile. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Dat enim intervalla et relaxat. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? In his igitur partibus duabus nihil

erat, quod Zeno commutare gestiret. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Que Manilium, ab iisque M. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Ubi ut eam caperet aut quando? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Universa

enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Venit ad extremum; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.