Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quid de Platone aut de Democrito loquar? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed nimis multa. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quo modo?

Cur id non ita fit? Bork Nescio quo modo praetervolavit oratio. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Verum esto; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Tuum credibile?

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum,

Cn. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Primum divisit ineleganter; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sint modo partes vitae beatae. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ita prorsus, inquam; Inquit, dasne adolescenti veniam? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed ad bona praeterita redeamus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quae duo sunt, unum facit. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quis hoc dicit? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ut proverbia

non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; At iam decimum annum in spelunca iacet. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Iam in altera philosophiae parte. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.