Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid de Pythagora?

Ut pulsi recurrant? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ut aliquid scire se gaudeant? An hoc usque quaque, aliter in vita? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Bork Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Haeret in salebra. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo

intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Non igitur bene. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Videsne, ut haec concinant? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Disserendi artem nullam habuit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. At, illa, ut vobis placet,

partem quandam tuetur, reliquam deserit.