Videsne quam sit magna dissensio? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Beatus sibi videtur esse moriens. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Bork Dat enim intervalla et relaxat. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Bork Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Suo genere perveniant ad extremum;

Bonum valitudo: miser morbus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nihil illinc huc pervenit. Ratio quidem vestra sic cogit. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria

noluerunt. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quare attende, quaeso. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Suo enim quisque studio maxime ducitur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Zenonem roges; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Duo Reges: constructio interrete. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque

servantem vivere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Sed ad illum redeo.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;