Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Rationis enim perfectio est virtus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Bonum patria: miserum exilium. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Bork Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Bork Sed plane dicit quod intellegit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. An haec ab eo non dicuntur? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint

voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Rationis enim perfectio est virtus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Sed videbimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ad eos igitur converte te, quaeso. Duo Reges: constructio interrete. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sedulo, inquam, faciam. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Bork Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Falli igitur possumus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus

humanis, ut reliquas obruat? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; An nisi populari fama? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.