Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Et nemo nimium beatus est; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. De hominibus dici non necesse est. Quo tandem modo? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Quis istum dolorem timet? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Bork Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sit enim idem caecus, debilis. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Summae mihi videtur inscitiae. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora

fecit. Odium autem et invidiam facile vitabis. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Venit ad extremum; Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sed ad rem redeamus;

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Refert tamen, quo modo. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Bork Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Negare non possum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nulla erit controversia. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Summus dolor plures dies manere non potest? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. De illis, cum volemus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nam ante Aristippus, et ille melius. An potest

cupiditas finiri? Prodest, inquit, mihi eo esse animo.