Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Id enim natura desiderat. Minime vero, inquit ille, consentit. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Duo Reges: constructio interrete. Laboro autem non sine causa;

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ubi ut eam caperet aut quando? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur,

numquam intellegam quid sentiat; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Scaevolam M. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Reguli reiciendam; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Hoc est non dividere, sed frangere. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Ubi ut eam caperet aut quando? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Sed ego in hoc resisto; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

A mene tu? Conferam avum tuum Drusum cum C. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Ubi ut eam caperet aut quando? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Bork

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Suo genere perveniant ad extremum; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Bonum incolumis acies: misera caecitas.