Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quid, quod res alia tota est? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Disserendi artem nullam habuit. Laboro autem non sine causa; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Duo Reges: constructio interrete. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quare ad ea primum, si videtur;

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hoc tu nunc in illo probas. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Esse enim, nisi eris, non potes. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed ad bona praeterita redeamus. Eademne, quae restincta siti?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quorum altera prosunt, nocent altera. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;