Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Audeo dicere, inquit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Duo Reges: constructio interrete. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Cyrenaici quidem non recusant; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed plane dicit quod intellegit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Ego vero isti, inquam, permitto.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum

pulchritudinem? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Sed haec nihil sane ad rem; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis istud possit, inquit, negare? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Scisse enim te quis coarguere possit? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Ut id aliis narrare gestiant? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Servari enim iustitia nisi a forti

viro, nisi a sapiente non potest. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Tanta vis admonitionis inest in locis; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?