Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Murenam te accusante defenderem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Si longus, levis dictata sunt. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si enim ad populum me vocas, eum. Sit enim idem caecus, debilis. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Ego vero isti, inquam, permitto.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Cur post Tarentum ad Archytam? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Avaritiamne minuis? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Innumerabilia dici possunt in hanc

sententiam, sed non necesse est. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Suo genere perveniant ad extremum; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Ille incendat? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Hoc non est positum in nostra actione. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. De maximma autem re

eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quis est tam dissimile homini. Hoc non est positum in nostra actione. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.