Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Duo Reges: constructio interrete. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Hic nihil fuit, quod quaereremus.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Paria sunt igitur. Bork Nihil opus est

exemplis hoc facere longius. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Inde igitur, inquit, ordiendum est. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quid enim? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Sed quae tandem ista ratio est? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Vitae autem degendae ratio maxime quidem

illis placuit quieta. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?