Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Recte, inquit, intellegis. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quid enim? Quis est tam dissimile homini. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Ut aliquid scire se

gaudeant? Scaevolam M. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et quidem, inquit, vehementer errat; Idem adhuc; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Videsne quam sit magna dissensio? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Hoc non est positum in nostra actione. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem

illum anteponebas? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Id Sextilius factum negabat. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed nunc, quod agimus; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.