Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Eam stabilem appellas. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Verum hoc idem saepe faciamus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Atque

etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Non potes, nisi retexueris illa. Duo Reges: constructio interrete. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quid possumus facere melius? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quae duo sunt, unum facit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quae cum dixisset, finem ille.