Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Duo Reges: constructio interrete. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Cur post Tarentum ad Archytam? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quis enim redargueret?

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Stoicos roga. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Recte dicis; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Quare ad ea primum, si videtur; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Facillimum id quidem est, inquam. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Proclivi currit oratio. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quae duo sunt, unum facit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a

Chryippo.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Si longus, levis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quae duo sunt, unum facit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.