Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Illi enim inter se dissentiunt. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sit hoc

ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Tum ille: Ain tandem? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Minime vero istorum quidem, inquit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Bork Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Duo Reges: constructio interrete.

Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Videsne quam sit magna dissensio? Illi enim inter se dissentiunt. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Urgent tamen et nihil remittunt. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nam illud vehementer repugnat,

eundem beatum esse et multis malis oppressum. Utram tandem linguam nescio? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quare ad ea primum, si videtur;

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Cur post Tarentum ad Archytam? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Scrupulum, inquam, abeunti; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.