Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Bonum valitudo: miser morbus. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Minime vero, inquit ille, consentit.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Scisse enim te quis coarguere possit? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
Quae duo sunt, unum facit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Non laboro, inquit, de nomine. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duo Reges: constructio interrete. Id est enim, de quo quaerimus. Comprehensum, quod cognitum non habet? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Sed fac ista esse non inportuna; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Videsne quam sit magna dissensio? De quibus cupio scire quid sentias. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quis est tam dissimile homini. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Miserum
hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Cave putes quicquam esse verius. Quod cum dixissent, ille contra. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Arabic
French
Spanish