Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ergo, inquit, tibi Q. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Eaedem res maneant alio modo. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Cur id non ita fit? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. At iam decimum annum in spelunca iacet. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Bork Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Sit enim idem caecus, debilis. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Ratio quidem vestra sic cogit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse

natos. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. In schola desinis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sed nunc, quod agimus; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quis enim confidit semper sibi

illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Si enim ad populum me vocas, eum. Duo Reges: constructio interrete.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Et quidem, inquit, vehementer errat; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Minime vero istorum quidem, inquit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?