Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Itaque contra est, ac dicitis; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Scaevolam M. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum dixisset, finem ille.

Audeo dicere, inquit. Murenam te accusante defenderem. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quo modo autem philosophus loquitur? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Nemo igitur esse beatus potest. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Cum

ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sit enim idem caecus, debilis. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed tamen intellego quid velit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Comprehensum, quod cognitum non habet? Cave putes quicquam esse verius. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Scrupulum, inquam, abeunti; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid

etiam coronae datum; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.