Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Quod cum dixissent, ille contra. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sint modo partes vitae beatae. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Erat enim res aperta.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte

deducimur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Iam enim adesse poterit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Hic ambiguo ludimur. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Verum hoc idem saepe faciamus. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quid, quod res alia tota est? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Satis est ad hoc responsum.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quibus ego vehementer assentior. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quis istum dolorem timet? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non

intellego?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Duo Reges: constructio interrete. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid censes in Latino fore?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bestiarum vero nullum iudicium puto. At enim hic etiam dolore.