Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Venit ad extremum; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Primum quid tu dicis breve? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quid iudicant sensus? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Equidem e Cn. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Non enim, si omnia

non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Verum hoc idem saepe faciamus. Itaque ab his ordiamur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete.

Proclivi currit oratio. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed haec nihil sane ad rem; Id Sextilius factum negabat. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? At, illa, ut vobis placet, partem quandam

tuetur, reliquam deserit. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Non laboro, inquit, de nomine. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;