Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed quid sentiat, non videtis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Maximus dolor, inquit, brevis est. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid, quod res alia tota est?

Erat enim res aperta. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Laboro autem non sine causa; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ne discipulum abducam, times.

Tenesne igitur,

inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. An nisi populari fama? Tenent mordicus.

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quippe: habes enim a rhetoribus; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Zenonem roges; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Beatus sibi videtur esse moriens. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Tum ille: Ain tandem? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Primum quid tu dicis breve? Nos paucis ad haec additis finem

faciamus aliquando; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Age, inquies, ista parva sunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Duo Reges: constructio interrete.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?