Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Bork Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Duo Reges: constructio interrete. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Rationis enim perfectio est virtus; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Sed residamus, inquit, si placet. Istic sum, inquit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Bork Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si

metuere destiterit, non erit;

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid, quod res alia tota est? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tu quidem reddes;

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed quot homines, tot sententiae; Si enim ad populum me vocas, eum. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tanta vis admonitionis inest in locis;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille

diceret? Memini me adesse P. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Erat enim Polemonis. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?