Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Sed hoc sane concedamus. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? At certe gravius. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nunc vides, quid faciat. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Ex ea
difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque contra est, ac dicitis; Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Duo Reges: constructio interrete.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Immo alio genere; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Audeo dicere, inquit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Istic sum, inquit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Illud
mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sed tamen intellego quid velit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Non semper, inquam; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quonam, inquit, modo? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quod equidem non reprehendo; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Arabic
French
Spanish