Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quid nunc honeste dicit? Sed residamus, inquit, si placet. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Scisse enim te quis coarguere possit? Erat enim res aperta. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Scrupulum, inquam, abeunti; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Cyrenaici quidem non recusant; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Que Manilium, ab iisque M.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Esse enim, nisi eris, non potes.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari

potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sed fortuna fortis; Cave putes quicquam esse verius. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Dat enim intervalla et relaxat. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Idemne, quod iucunde? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quis est tam dissimile homini. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Quid adiuvas? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid Zeno? Si longus, levis dictata sunt. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nunc agendum est subtilius. Nunc vides, quid faciat.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae

cognoscenda, curiosorum. Istic sum, inquit.