In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed ego in hoc resisto; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cur post Tarentum ad Archytam? Quae cum dixisset, finem ille. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Hos contra singulos dici est melius. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; In his igitur partibus
duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Simus igitur contenti his. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Non est igitur summum malum dolor. Verum esto; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Summus dolor plures dies manere non potest? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Negat esse eam, inquit, propter se
expetendam.
Recte, inquit, intellegis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Itaque his sapiens semper vacabit.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Frater et T. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Arabic
French
Spanish