Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Pauca mutat vel plura sane; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nam Pyrrho,

Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Videsne quam sit magna dissensio? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Sedulo, inquam, faciam. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Non laboro, inquit, de nomine. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem

nomine appellas?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sint ista Graecorum; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Torquatus, is qui consul cum Cn. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Sedulo, inquam, faciam. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.