An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Si quae forte-possumus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Videsne quam sit magna dissensio? Non semper, inquam;

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. De vacuitate doloris

eadem sententia erit.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Vide, quaeso, rectumne sit.

Age sane, inquam. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii

nihil habemus. Quid iudicant sensus?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An tu me de L. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Bork Et quod est munus, quod opus sapientiae? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.