Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nemo igitur esse beatus potest. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Cum

ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quod iam a me expectare noli. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Bork

Moriatur, inquit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Fortasse id

optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? An nisi populari fama? Quod cum dixissent, ille contra.

Duo Reges: constructio interrete. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quid Zeno?