Quae contraria sunt his, malane? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod cum dixissent, ille contra. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Proclivi currit oratio. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Cyrenaici quidem non recusant; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Verum hoc idem saepe faciamus. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Potius inflammat, ut

coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quare ad ea primum, si videtur; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Quare ad ea primum, si videtur; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Nam quid possumus facere melius? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Si quae forte-possumus. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Vides igitur, si amicitiam sua

caritate metiare, nihil esse praestantius, sin emolumento, summas familiaritates praediorum fructuosorum mercede superari.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Iam contemni non poteris. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?