Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Quare conare, quaeso. Prioris generis est docilitas, memoria; Minime vero istorum quidem, inquit.
Sed potestne rerum maior esse dissensio? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Duo Reges: constructio interrete. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Ut pulsi recurrant? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Praeclare hoc quidem. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At iam decimum annum in spelunca iacet. Scisse enim te quis coarguere possit? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Memini me adesse P. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quis istud possit, inquit, negare? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sic
vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Primum divisit ineleganter; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quae cum dixisset, finem ille. Tum mihi Piso: Quid ergo? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nihil ad rem! Ne sit sane; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Refert tamen, quo modo. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Erat enim res aperta. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Suo genere perveniant ad extremum; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Respondeat totidem verbis.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Cur deinde Metrodori
liberos commendas? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.