Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quis istud, quaeso, nesciebat? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Minime vero istorum quidem, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut pulsi recurrant? Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duo Reges: constructio interrete.

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Pauca mutat vel plura sane; At multis malis affectus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quare ad ea primum, si videtur; Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non

dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quae contraria sunt his, malane? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Efficiens dici potest. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Minime vero istorum quidem, inquit.

Omnis enim est natura diligens sui. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; At enim sequor utilitatem. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quibus ego vehementer assentior. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Audeo dicere, inquit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum

publicarum principes extiterunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Praeteritis, inquit, gaudeo. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.