Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ita credo. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Pauca mutat vel plura sane; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Bork Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Nihil enim hoc differt. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Cur iustitia laudatur? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Etiam beatissimum? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Utinam quidem

dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quare ad ea primum, si videtur; Quippe: habes enim a rhetoribus; Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum;

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Cui Tubuli nomen odio non est? Sed videbimus. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne,

si id non faciant, incidant in maiorem. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed haec nihil sane ad rem; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.