Quis istud possit, inquit, negare? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ac tamen hic mallet non dolere. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quid est enim aliud esse versutum? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Summus dolor plures dies manere non potest? Ratio quidem vestra sic cogit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Bork Haeret in salebra.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri

amico. Id enim natura desiderat. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Ita nemo beato beatior. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Neutrum vero, inquit ille. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sin aliud quid voles, postea. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Duo Reges: constructio interrete. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quorum altera prosunt, nocent altera. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quippe: habes enim a rhetoribus; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid enim? Nam, ut sint illa

vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Odium autem et invidiam facile vitabis. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. At coluit ipse amicitias. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.